bu ülkeyi sevmek günden güne güçleşiyor. türkiye'de yaşayıp da insanlığını koruyabilenlere nobel ödülü falan verilmeli. herkesler göt olmuş durumda. hele lafa 'ırkçı veya faşist değilim ama..' diye başlayan ibneler var ya, onları tarifsiz küfürlere boğmak isterim. ama'dan sonra iyi bir şey geldiği nerde görülmüş?
ben de işte sabah kalkıyorum, işe falan gidiyorum, yemek yiyorum, wow filan oynuyorum. sanki her şey normalmiş gibi. sanki 2 saatlik uçak mesafesinde çocuklar ölmüyor, kadınlar tecavüze uğramıyor gibi. ama sorarlarsa iyi insanım. 'nabıcan hacı elinden bir şey gelmez.' desen de ne bileyim. aldığımız nefesler bile haram bu coğrafyada.
insanlar var mesela, dışarıdan bakıyorsun iyi biri. eli yüzü düzgün, güler yüzlü. bir konuşmaya başlıyor ki bakıyorsun için bok çukuru. gelmiş bana çocuk sikenleri savunuyor. gelmiş bana 'ama onlar da..' diye başlayan, insanların kafalarının kesilmesini meşrulaştıran sikik sikik cümleler kuruyor. sizin ben amına koyim ya. keşke ölsek hep beraber. dünyaya çarpan meteorun ateşinde son sigaramızı yaksak mesela...
işte böyle böyle deliriyor insanlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder