yaklaşık 7 yıllık bir çalışma hayatım var. üniversiteden sonra hemen çalışamadım. geçirmem gereken bir dizi ameliyat vardı. vücudumu yardırmam gerekiyordu. mezun olduktan 1 yıl kadar sonra başladım çalışmaya. işte 7 yıldır yardırıyoruz.
iş güç para, bunlara çok takılmamak lazım. insan para kazanınca götü kalkıyor elbette. ama işte tam da insanlıktan çıktığımız nokta orası. parayla insan olunmaz. zengin olunur, her şey satın alınır ama insanlık alınmaz.
evet genel konseptimin dışında ciddi oluyor yazı. ama konu da ciddi la. napak?
benim derdim, bütün gün klimalı ofislerde oturup, her yarım saatte bir 15 dakika çay-sigara molası verip, üstüne bir de çok çalışıyormuş havasına giren insan müsveddelerine... beeeen yaşar ustaaa! haha o kadar da değil amk. yaşar usta kim biz kim. keşke yaşar usta olabilsek lan.
bu arkadaşlar bütüüüün bir gün goygoy dedikodu taşşak yapar. zerre çalışmayla alakaları yoktur. bir şekilde sistemin içinde geçinir giderler. amirleri müdürleri durumu fark ettiğinde salya sümük ağlayıp duygu sömürüsü yaparlar. yeminle hepsinden TİKSİNİYORUM. kusarken büyük harflerle konuşurum.
ne hikmetse bu kesimin çoğu da kadınlardan çıkıyor. emekçi kadınlar alınmasın üstüne. bayanlar. bayanlar da neyse amk böyle salakça bir laf görmedim. kadın ulan kadın! neysem ayrı konu o... bir de emekçi kadınlar gününü kutlarlar... ulan kevaşe, o gün senin gibi serin ofislerde elinde törpüsüyle gezen sürtükler için değil. emeğiyle çalışanların, aldığı paranın hakkını verenlerin, götünden kan gelenlerin günü. orospular sizin yanınızda bir azize benim gözümde!
oha lan ne birikmiş içimde kine bak. ara sıra yazayım da içim soğusun.
